" ေမးလို႔ ေျဖၿပီ "

ေက်ာ္သူ   -   ၾသဂုတ္ ၇၊ ၂၀၁၁

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအတြင္း NewsWatch Weekly (ေစာင့္ၾကည့္သတင္း) ဂ်ာနယ္အတြက္ သတင္းသမား မႏြယ္နီ လာေရာက္ေမးျမန္းခ်က္မ်ားကို ေျဖဆိုထားေသာ ေက်ာ္သူ၏ အေျဖစကား မ်ားကို ၁၀. ၈. ၂၀၁၁ (ဗုဒၶဟူးေန႔) NewsWatch Weekly (ေစာင့္ၾကည့္သတင္း)ဂ်ာနယ္ အတြဲ - ၇၊ အမွတ္ - ၆ ထုတ္တြင္ ပါဝင္မႈတုိ႔ကို
တင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။လူတေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ေနာက္မွာ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားရတဲ့နယ္ပယ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ တႏွစ္ကိုေရာက္တိုင္း၊ ႏွစ္ေဟာင္းေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးတိုင္း လူတိုင္းလိုလုိ ေျပာေလ့႐ွိတဲ့ စကားလံုးအရ “ႏွစ္ေဟာင္းက အညစ္အေၾကးေတြကုန္ဆံုးၿပီး ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္ပါ ေစ” လို႔ ဆုေတာင္းေပးၾကေလ့႐ွိေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေဟာင္းက အရာေတြဟာ ကုန္ဆံုးတယ္လို႔ မ႐ွိဘဲ ကိုယ့္ေနာက္က အရိပ္တခုလို အျမဲလိုက္ပါေနတာပ။ ေကာင္းျခင္းေတြကိုပဲ သယ္ေဆာင္လို႔ မသြားႏိုင္သလို ဆိုးျခင္းေတြကို ခ်န္ထားရစ္ခဲ့လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ လူတေယာက္ဟာ နာမည္တခုနဲ႔အတူ ဘဝတခုမွာ ႐ွင္သန္ေနထိုင္ေပမယ့္ တခါတခါမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ႐ွိတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း မျမင္ႏိုင္တဲ့ ကံတရားပဲ မဟုတ္ပါလား။

ဒီကံတရားကပဲ အေတြးအေခၚေတြ ျဖတ္သန္းရတဲ့ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ေတြကို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဘဝလမ္းခရီးေတြရဲ႕ အခ်ဳိးအေကြ႔ေတြက ရည္႐ြယ္ရာလမ္းေၾကာင္းေတြကို ေျပာင္းလဲ သြားေစတယ္။ ဒီလိုေျပာင္းလဲမႈေတြကို ၾကံဳဆံုေတြ႔ရတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ ခရီးလမ္းေၾကာင္းတခုကုိ ေဖာ္ျပေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ တခ်ိန္က နာမည္ေက်ာ္ သ႐ုပ္ေဆာင္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ အကယ္ဒမီေက်ာ္သူ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးေက်ာ္သူပါပဲ။
ကၽြန္မတို႔ ေက်ာ္သူ ေလွ်ာက္ေသာလမ္းကို ၾကည့္ရေအာင္ . . . .

အမ်ဳိးသား႐ုပ္႐ွင္ကုမၸဏီရဲ႕ သားတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေမာင္ ဆိုတဲ့ လူငယ္တေယာက္ အတြက္ေတာ့ ဒီအႏုပညာရပ္ဝန္းဟာ သူ႔အတြက္ မစိမ္းတဲ့နယ္ပယ္ တခုပါ။ ဒီအႏုပညာကို ခ်စ္ျမတ္ ႏိုးတယ္။ ဒီအႏုပညာနယ္ပယ္မွာပဲ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဒီလမ္းခရီးကို အလြယ္တကူ

ဒါ႐ိုက္တာ မ်ဳdးျမင့္ေအာင္ ႐ိုက္ကူးတဲ့ “ခ်စ္ႀကိဳး ေလးႏွစ္မွ်င္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားပါပဲ။ ဒီဇာတ္ကားနဲ႔ ႐ုပ္႐ွင္ေလာကထဲ ေျခခ်လာခဲ့တဲ့ မင္းသား ေက်ာ္သူဟာ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ဒါ႐ိုက္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကားေတြကို ဆက္တိုက္ ႐ိုက္ကူးျဖစ္လာပါတယ္။ ႐ိုက္ကူးတဲ့ ဇာတ္ကားတိုင္းကလည္း ပရိသတ္ရင္ထဲကို ေရာက္ေစတဲ့ ဇာတ္ကားေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒရာမာကားေတြမွာလည္း ေက်ာ္သူရဲ႕ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈေတြက ရင္ထဲကို ထိေရာက္ေစခဲ့တယ္။ အက္႐ွင္ကားေတြမွာလည္း ဟာကြက္မ႐ွိတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈမ်ဳိးကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အကယ္ဒမီနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္လြဲခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ လံု႔လနဲ႔ မေလွ်ာ့ေသာဇြဲက ကိုေက်ာ္သူကို “တျပည္သူ မေ႐ႊထား” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားန႔ဲ အကယ္ဒမီဆုကို ဆြတ္ခူးရယူေစပါတယ္။


ႏိုင္ငံေတာ္ဇာတ္ကားအျဖစ္ “လွေလးစိန္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားကို ႐ိုက္ကူးခဲ့ပါေသးတယ္။ ကလိ ထိုးရယ္ရတဲ့ ဟာသကားေတြၾကားထဲမွာ သဘာဝက်က်နဲ႔ ေပ်ာ္စရာ၊ မိသားစုဇာတ္ကားေလး တကားျဖစ္တဲ့ “အခ်စ္ဟု အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ျခင္း မ႐ွိေစရ” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားႀကီးကေတာ့ ေက်ာ္သူရဲ႕ အႏုပညာျပသခြင့္ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ကားျဖစ္မယ္လို႔ အကယ္ဒမီေက်ာ္သူကလည္း ေတြးျဖစ္ခဲ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါဟာ အကယ္ဒမီေက်ာ္သူ အႏုပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ဆိုတဲ့ ဘဝတခု အျဖစ္ က်န္ရစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲ မႈန္ဝါးဝါး အတိတ္ေတြျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ အကယ္ဒမီေက်ာ္သူဆိုတာ အႏုပညာေလာကမွာေရာ၊ လူထုပရိသတ္ေတြၾကားမွာပါ အျမဲ႐ွိေနတဲ့ သူတေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီစိတ္ကူးေတြ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြကို အခုလို ေမးခြန္းေတြကတဆင့္ သိခဲ့ရပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘဝဆိုတဲ့ စကားလံုးအဓိပၸာယ္ကို ဒီလိုေဖာ္ေဆာင္ထားပါတယ္။
“ဘဝဆိုတာ ရခဲ့တယ္။ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘဝကို ေအာင္ျမင္မႈ႐ွိေအာင္လို႔ေတာ့ မတြက္ဘူး။ တန္ဖိုး႐ွိ ေအာင္ေနတယ္။ တန္ဖိုး႐ွိေအာင္ ေနတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ကိုယ့္အတြက္လည္း တန္ဖိုး႐ွိေအာင္၊ အမ်ားျပည္သူအတြက္လည္း တန္ဖိုး႐ွိေအာင္ေနတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ မ႐ွိဘူး။ တန္ဖိုး႐ွိဖို႔ပဲ အဓိကထားတယ္။”
NW – အရင္မင္းသားဘဝက “ဘဝ” ဆိုတဲ့ စကားကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ပါဆိုရင္ ဒီစကားလံုးမ်ဳိးျဖစ္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူးေနာ္၊ အရင္ကေရာ ဘယ္လိုမ်ား ဖြင့္ဆိုထားပါလဲ။ ဒီလိုပဲ ေတြးခဲ့တာေတာ့ဟုတ္မယ္ မထင္ဘူးေနာ္။
KT - မေတြးခဲ့ဘူး။ ဒီလိုမ်ဳိး လံုးဝကို မေတြးခဲ့တာပါ။
NW – ဒါဆိုရင္ မင္းသားေက်ာ္သူက ဖြင့္ဆိုထားတဲ့ ဘဝအေၾကာင္းကို ေျပာေပးပါဦး။
KT - အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈလို႔ သတ္မွတ္တယ္။ ႐ုပ္႐ွင္ေလာကမွာ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ လိုခ်င္တယ္။ နာမည္ႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္။ တန္ဖိုး႐ွိေအာင္ေနဖို႔ဆိုတာ မေတြးမိခဲ့ဘူး။
NW – ဒီလိုအေတြးေတြ ဝင္ေရာက္လာေစဖို႔ ပံ့ပိုးေပးတဲ့အရာ ဘယ္အရာမ်ိဳးျဖစ္မလဲ။
KT - လူသားေတြပဲေပါ့။ လူသားေတြကပဲ ဒီအရာေတြကို ပံ့ပိုးေပးတယ္။ အသိဉာဏ္ေပးတယ္။ လူသားေတြဆိုတာ အားလံုးပါပဲ။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြလည္း ပါတာေပါ့။
NW – အခုလို နာေရးကူညီမႈအသင္းျဖစ္ေလာက္ေအာင္ စတင္ျဖစ္ခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္း ေလာက္ေျပာပါဦး။
KT - ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီ ၁ ရက္ေန႔မွာ စတင္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္ ဘဘဦးသုခက နာေရး ကူညီမႈအသင္း လုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကလည္း လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔တခုခု လုပ္ခ်င္ေနတယ္။ သူ႔အေဒၚက မႏၲေလး ျဗဟၼစိုရ္အသင္းမွာ နာယယကအေနနဲ႔ လုပ္တယ္။ အဲဒီၾကားကတည္းက သူက အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနတာ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာ၊ ဘဘဦးသုခကလည္း ဒီအသင္းကို စမယ္ ဆိုတာနဲ႔ ဘဘအိမ္ သြားတယ္။ အၾကံဉာဏ္ယူၾကတယ္။ အသင္းကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး စလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီလို အသင္းအဖြဲ႔မ်ိဳးေတြက ဗုဒၶဘာသာလူမ်ဳိးေတြမွာ မ႐ွိဘူး။ တျခားဘာသာေတြမွာက ႐ွိတယ္ေလ။ ဘဘက  အဲဒီအေတြးနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ စခဲ့တာ။ အဓိက ရန္ကုန္မွာ မ႐ွိဘူးျဖစ္ေနတာ။


NW – ဒီအလုပ္ကို လုပ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာ္သူအေနနဲ႔ တဦးတေယာက္ကို အားက်စိတ္မ်ဳိး႐ွိေနမိလား။
KT - မ႐ွိဘူး။ ဘယ္သူတဦး တေယာက္ကိုမွ အားက်စိတ္နဲ႔ လိုက္လုပ္တာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ရင္းန႔ဲဘာအေျဖ ထြက္လာသလဲဆိုေတာ့ ငါ မင္းသားျဖစ္တုန္းက အမ်ားျပည္သူက ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကိုယ့္မိသားစုကို သားေတြ၊ သမီးေတြကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္မလဲဆိုေတာ့ ဒီလို ေက်းဇူးဆပ္တာက အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးမိလာတယ္။
NW – အရင္အခ်ိန္က လူေသေတြအတြက္ ျမႇဳပ္ႏွံသၿဂႋဳဟ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကိုလုပ္တဲ့သူ ျမန္မာလူမ်ဳိးက မ႐ွိသေလာက္နည္းၿပီး လုပ္တဲ့သူ႐ွိျပန္ရင္လည္း လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနရာမေပးၾကဘူးေလ။ ကၽြန္မ ၾကားဖူးသိဖူးသေလာက္ဆိုရင္ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ဒီလိုအလုပ္မ်ဳိးလုပ္တဲ့ မိသားစုမွာဆို ေငြေၾကးခ်မ္းသာပါရဲ႕နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္က လက္မခံတဲ့အတြက္ သားသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ သတင္းစာမ်က္ႏွာေပၚက ေၾကာ္ျငာေခၚယူရတဲ့အထိ အေျခအေနမ်ဳိး႐ွိခဲ့တာမို႔ ဦးေက်ာ္သူအေနနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကုိ နာေရးကူညီမႈအသင္း မတည္ေထာင္မီက စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ေသးလား။
KT - လံုးဝကို မစဥ္းစားဘူး။ စဥ္းစားစရာလည္း မဟုတ္ဘူး။ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားခ်မွတ္တဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္း ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို လက္ကိုင္ျပဳၿပီး လုပ္တယ္။ ဒါဟာ လူျဖစ္လာရင္ လူေတြလုပ္ရမယ့္အလုပ္၊ ဘယ္ဘာသာ ဘယ္လူမ်ဳိးမွ လုပ္ရမယ္လို႔ မေျပာဘူး။ လူျဖစ္လာရင္ လူေတြလုပ္ရမယ့္အလုပ္ပဲ။
NW – သ႐ုပ္ေဆာင္အလုပ္ကုိ စြန္႔လိုက္ခ်ိန္မွာ ခံစားခ်က္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ျပင္းထန္လိမ့္မယ္ေနာ္။
KT - ဒါေတြဟာ ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ ဒီအလုပ္ေတြကို ထဲထဲဝင္ဝင္လုပ္ႏိုင္လို႔ ကုသိုလ္ရတယ္။ အဲဒီအတြက္အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
NW – နာေရးကူညီမႈအသင္းၿပီးေတာ့ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးခန္းကို ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဘယ္အရာမွ အလြယ္တကူ တည္ေဆာက္လို႔မရတဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ဳိး၊ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ အသင္းကို ခိုင္မာေအာင္၊ ေဘးပေယာဂေတြ မဝင္ေအာင္ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားယူခဲ့ရမွာပဲ။ ဘယ္လုိ အခက္အခဲမ်ဳိးေတြ ေက်ာ္လႊားခဲ့ရသလဲ။ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရလဲ။
KT- အခက္အခဲ၊ အေႏွာင့္အယွက္၊ အတားအဆီးကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွန္မွန္နဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရပါတယ္။
NW – အသင္းကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါ ဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္လဲ။
KT - အသင္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အႏုပညာစိတ္နဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ႏိုင္ငံတကာအသင္းေတြရဲ႕ ဥပေဒသေတြ ဘာမွမ႐ွိပါဘူး။ နားမလည္ဘူး။ သိလည္း မသိဘူး။ သိလည္း မသိခ်င္ဘူး။ ကုိယ့္ေျခလွမ္းနဲ႔ ကိုယ္ပဲေလွ်ာက္တယ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္ၾကရင္းနဲ႔ ၃ ႏွစ္အတြင္း အခုလို ျဖစ္လာတယ္။ အမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီႏိုင္တယ္။
NW – ေ႐ွ႕ဆက္လုပ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ ႐ွိေသးလား။
KT - ဘာေတြလုပ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္လဲဆိုေတာ့ ဒီမွာက အခုအေျခအေနအရ အနာဂတ္ကို ေျပာလို႔ မရႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္အလုပ္ကို ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ပဲ ႐ွိတယ္။ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ရင္ အနာဂတ္က ပြင့္လင္းလာပါလိမ့္မယ္။
NW – စာၾကည့္တိုက္လည္း ဖြင့္လွစ္ထားေသးတယ္ေနာ္။
KT -  ဟုတ္ပါတယ္ စာၾကည့္တိုက္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမြးေန႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ။
NW – ဒီေန႔ လက္႐ိွအေျခအေနမွာ စီးပြားေရးအရ တြက္ဆရရင္ လူတန္းစားက ႏွစ္ရပ္ျဖစ္ေနတယ္။ အလယ္လတ္တန္းစာဆုိတာက ေပ်ာက္ေနတယ္။ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္မိလဲ။
KT - ႏိုင္ငံေရးစကားလံုးေတြန႔ဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိတာက ဒီမွာ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြ႐ွိတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြ႐ွိတယ္။
NW – ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ စကားလံုးၾကားမိလို႔  ေမးခ်င္လာတာ တခု႐ွိပါတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို လူေတြအားကိုးလာၾကတယ္။ အကူအညီ ေတာင္းခံလာၾကတယ္။ ဒီ့အျပင္ အသင္းရဲ႕ ကူညီမႈေတြကို ခုတံုးလုပ္တဲ့ ၾကားပြဲစားေတြကို ပေပ်ာက္ေအာင္လည္း ႐ွင္းလင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရဲ႕ အရည္အေသြးေတြကိုေတြ႔ရတဲ့ ဦးေက်ာ္သူအေနန႔ဲ က်င္းပၿပီးခဲ့တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေရာ၊ အခုျပဳလုပ္မယ့္ ၾကားျဖတ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေရာ ဝင္ေရာက္ဖို႔ စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူးလား။
KT - စိတ္မဝင္စားဘူး။ ဒီအသင္းအဖြဲ႔ေလး လုပ္တာေတာင္မွ လူေပါင္းစံုန႔ဲ ဆက္ဆံရတယ္။ လက္တြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ရတယ္။ ဒီလိုအလုပ္ေတြ လုပ္ရာမွာ စည္းကမ္းေဖာက္တဲ့သူကလည္း ေဖာက္တယ္။ သီလမလံုတဲ့ သူေတြကလည္း မလံုဘူး။ ဒီေတာ့ လူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရမယ့္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့အလုပ္ကို စဥ္းကိုမစဥ္းစားဘူး။ ကိုယ္ႏိုင္တဲ့ဝန္ကိုပဲ ထမ္းတယ္။ အခုက ႏိုင္တယ္လို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနရတာ လူေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ကုန္တယ္။


NW – လူေတြကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္တယ္ဆိုေတာ့ တခါတခါမွာ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္စိတ္ မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုတာ ျဖစ္မိလား။
KT - တကယ္လည္း လူေတြကို စိတ္ကုန္တယ္။ ေနလည္း မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ အလုပ္တခုလုပ္တယ္ ဆိုတာ အားလံုး စိတ္တူကိုယ္တူနဲ႔လုပ္တာ ေကာင္းတယ္။ တေယာက္တမ်ဳိးနဲ႔ ျဖစ္လာရင္ ကုသိုလ္ လိုခ်င္လို႔လုပ္တာ အကုသိုလ္ေတြပဲ ပါလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတာ အတိုင္းအတာေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားအတြက္ လုပ္ေပးရမယ့္ အပိုင္းေတြ၊ လုပ္ေပးရမယ့္ တာဝန္ေတြ၊ လုပ္ေပးရမယ့္ လူ႔က်င့္ဝတ္ေတြ ႐ွိေသးတာေပါ့။ ဒီအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုကတည္းက စြန္႔လႊတ္ရတာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။
NW – ဘယ္လိုအရာမ်ဳိးေတြကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရလဲ။