" ပစ္မွတ္ထဲက ျမန္မာျပည္ "

ဂ်ဳိးဆက္ဖ္ ေဘာ | ေသာၾကာေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ ၂၈ ရက္ ၂၀၁၁

(စာအုပ္ေဝဖန္ခ်က္)

ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းေဒသရွိ သီေပါၿမိဳ႕ကေလးတြင္ မြန္းလြဲခ်ိန္၌ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ သို႔မဟုတ္ စားေသာက္ဆိုင္ တခုခုအတြင္းထိုင္၍ လမ္းမေပၚ ျဖတ္သန္းသြားလာသည့္ လူစီးကားသစ္ SUV ယာဥ္တန္းကို ထိုင္ၾကည့္ေနၾကရသည္က လူအမ်ားအဖို႔ ဝါသနာတခုလို ျဖစ္လာသည္။

ကားမ်ားကို ပလတ္စတစ္စျဖင့္ အလံုပိတ္ထားၾကၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျပန္ေရာင္းခ်ၾက ရန္ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ျပည္မွ
ေန၍ ေတာင္ဘက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ေမာင္းႏွင္သြားၾကသည္။ ထိုမွ်သာမက ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိျဖင့္ ဝယ္ယူလာသည္ ဟု ယူဆရသည့္ လိေမၼာ္သီးကားတန္းမ်ားလည္း ျပည္တြင္းဘက္ ဆင္းသြားၾကသလို၊ ဆန္႔က်င္ဘက္သို႔ ကၽြန္းသစ္ ယာဥ္တန္းႀကီးက ျပန္ျဖတ္သြားၾကသည္။ ေနာက္ ၁၅-ႏွစ္ၾကာသည့္အခါ တ႐ုတ္၏စီးပြားေရး ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္း သို႔ ခ်ဲ႕ထြင္လာသည့္ အေျခအေနက အဓိကေျပာဆိုစရာ အေၾကာင္းကိစၥတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။

သမိုင္းပညာရွင္ႏွင့္ စာေရးဆရာျဖစ္သူ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးက သူ၏ ေနာက္ဆံုးစာအုပ္ "တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ အိႏၵိယ ေတြ႔ဆံု သည့္ ေနရာ" (Where China Meets India) တြင္ သူ၏အဆိုကို တင္ထားသည္။
သူ႔အျမင္က အသစ္ေတာ့ မဟုတ္။ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္မ်ား ႏွစ္လည္ပိုင္းမွစ၍ စတင္ျဖစ္ထြန္းလာခဲ့သည့္ ေရစီးေၾကာင္းကို ခ်ဲ႕ထြင္ မြမ္းမံ၍ တင္ျပ
ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ရာစု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ အိႏၵိယအၾကားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဆက္စပ္ေပါင္းကူး တံတားထိုး၍ မျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိခဲ့သည္။

သန္႔ျမင့္ဦးတင္ျပသည့္ သမိုင္းေၾကာင္းအရဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံက မ်ားမၾကာမီႏွစ္မ်ားတြင္ ေျပာင္းလဲလာသည့္ အာရွေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္က ဝိုင္းပတ္ထားသည့္ ဗဟိုခ်က္မတြင္ ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီဟု ဆိုသည္။ အေၾကာင္းမွာ အာရွ၏ မဟာလူဦးေရ ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ အင္အားၾကီးႏိုင္ငံ ႏွစ္ခုက လာေတြ႔ဆံုသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေခတ္သစ္ တခုအသြင္သို႔ တြန္းထိုး ပို႔ေဆာင္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။


"တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ အိႏၵိယေတြ႔ဆံုသည့္ေနရာ" အမည္ရ စာအုပ္သည္ ေျပာင္းလဲေနသည့္ ေျမပံုမ်ားႏွင့္ လူဦးေရမ်ား အေၾကာင္းကို အမ်ားစု ပံုေဖာ္တင္ျပ ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ကက္ပလန္ဆန္ဆန္ ခရီးသြာအေတြ႔အၾကံဳ ဇာတ္ေၾကာင္း ကို ျပန္ေျပာျပရင္း စာအုပ္ကိုသယ္ေဆာင္သြားရာ၊ အခ်ဳိ႕ေသာ စာသားမ်ားက ထိုေနရာမ်ားသို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မေရာက္ဘူးသူမ်ားအတြက္ အထူးအက်ဳိး ျဖစ္ေစမည္မွာ မလြဲေပ။

သို႔မဟုတ္ တၾကိမ္တခါ ေရာက္ဖူး၊ ေတြ႔ၾကံဳဖူးခဲ့သူမ်ားကလည္း ေနာက္ဆံုး အေျခအေနကို ျပန္၍ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးက တင္ျပသည့္ သံုးသပ္ခ်က္မ်ား၊ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားက ယင္းေဒသ၏ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေနသည့္ ေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အတြင္းက်က်လႈံ႔ေဆာ္မႈ အေတြးကို ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။

စာအုပ္ကို က႑မ်ားခြဲျခားထားၿပီး စာေရးသူက သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံမ်ားအလိုက္ အခ်ိန္ကာလကို အေျချပဳ၍ အခန္းခြဲ တင္ျပထားျခင္း ျဖစ္သည္။ တင္ျပထားသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အခန္းသည္ ၾကီးထြားလာ သည့္ တ႐ုတ္တို႔ေျခရာႏွင့္ ျမန္မာျပည္အေပၚ မည္သို႔သက္ေရာက္ေစသည့္ အေၾကာင္းကို အေလးေပး တင္ျပထား သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို ယခုအေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစခဲ့ရသည့္ အဓိက အေၾကာင္းအခ်က္မ်ား ကိုမူ အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာ တို႔ထိတင္ျပထားသည္။

စာေရးသူကမူ ေခတ္သစ္ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ က်႐ႈံးမေအာင္ျမင္ျဖစ္ရမႈမ်ားကို ကိုလိုနီေခတ္ ႏိုင္ငံေတာ္ က်႐ႈံးခန္းႏွင့္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္၏ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ေျခရာေကာက္ တင္ျပထားသည္။ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးက "ၿဗိတိသွ်တို႔အေနျဖင့္ ဆက္၍က်န္ေနၿပီး စီးပြားေရးနာလံထူႏိုင္ေစရန္ ကူညီႏိုင္ဖို႔ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤသို႔ မျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ျပင္ပ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မဟုတ္။ အစြန္းေရာက္ အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈ အားေကာင္းလာခဲ့ၿပီး၊ ၎တို႔က မည္သည့္တန္ဖိုးျဖင့္ ျဖစ္ေစ ၿဗိတိသွ်တို႔ကို ေမာင္းႏွင္ထုတ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္" ဟု ဆိုထား သည္။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ ျမန္မာႏိုင္ငံက လြတ္လပ္ေရးၿပီးခ်ိန္တြင္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ လက္ရွိ
ႏုိင္ငံ၏ အေျခအေနကမူ သူ၏အဆိုအရ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္မ်ား အဆန္းပိုင္းႏွင့္ အလယ္ပိုင္းကာလ ေပးလာသည့္ အခြင့္အလမ္းေကာင္းမ်ားကို မဆုပ္ကိုင္မိသည့္ ျဖစ္ရပ္သာဟု သံုးသပ္ေဖာ္ျပထားသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သူသံုးသပ္
ၾကည့္သည့္အခ်ိန္က အျခားႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္သည့္ အိႏၵိယ၊ ဗီယက္နမ္၊ အျခားေသာ အာရွက်ားမ်ားႏွင့္ အလားအလာ အရ တန္းတူနီးပါး ေျပးေနခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက စီးပြားေရး တံခါးဖြင့္ရာ လမ္းတြင္ ကြဲျပားေနသည့္၊ အပ်က္လမ္းသို႔ ဦးတည္ေနသည့္ အခက္အခဲမ်ားကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့၊ ျပင္ပကမၻာႏွင့္ မခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့ဟု ဆိုသည္။

ဤသံုးသပ္ခ်က္က ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ စာအုပ္တခုလံုး ေဖာ္ျပထားသည့္ ပင္မ အေၾကာင္းအရာ အတြက္ ျဖည့္ ဆည္း ေထာက္ပံ့ေပးသည့္ အဆိုမွ်သာ ျဖစ္သည္။ သူဆိုလိုခ်င္သည့္အခ်က္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ စစ္တပ္အေပၚ ခ်မွတ္ထားသည့္ ပစ္ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈ အက်ဳိးမျဖစ္ထြန္းပံုႏွင့္ ဆိုးက်ဳိးသက္ေရာက္ေစပံုမ်ား၊ ၎ႏွင့္အတူ တြဲရွိေနသည့္ "အေနာက္ႏိုင္ငံ မ်ားမွ လူမ်ားၾကိဳက္ ကမ္ပိန္းမ်ား"၊ စစ္အစိုးရကို လူဆိုးဗီလိန္႐ုပ္ပံု ေဖာ္ေနၿပီး ပို၍ ျပင္းထန္စြာဒဏ္ခတ္ရန္ ဆက္လက္ ေတာင္းဆိုေနမႈ စသည့္အခ်က္မ်ားက ပို၍ခိုင္မာသည့္ ဆက္ဆံမႈမ်ားျဖစ္ေပၚလာေစမည့္ကိစၥမ်ားအေပၚ အထူးသက္ေရာက္ ႐ိုက္ခတ္မႈ ရွိေနေစသည္ဟု ဆိုသည္။ စာမ်က္ႏွာ အမ်ားစု တြင္ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈ ဆန္ရွင္အေပၚ စိတ္ပ်က္မေက် နပ္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္ ဆိုင္ကလုန္း ကာလတြင္ အကူအညီကိစၥမ်ားကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစမႈမွ ေန၍၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို တ႐ုတ္စြန္႔စား စီးပြားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ား အၾကား ၿပိဳင္ဘက္မရွိ ေပလ်ကံ ပစ္ထားခဲ့ရမႈမ်ား အဆံုး ပတ္သက္ ေဖာ္ျပထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။

ထို႔အျပင္ ဆက္လက္အားၿပိဳင္ေနဆဲျဖစ္သည့္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားကို သိမ္းက်ံဳးစုစည္းႏိုင္ေရး ဆက္လက္ လႈပ္ရွား ၾကိဳးပမ္းေနႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ဦးသန္႔ျမင့္ဦးက သူ႔အျမင္ကို တင္ျပထားသည္။ တဖက္က ပိတ္ဆို႔ ဒဏ္ခတ္ထားခ်ိန္တြင္ ကုလသမဂၢက ျဖည့္ဆည္းလႈပ္ရွားမည့္ ခ်ည္းကပ္မႈ ရွိမေနျခင္း၊ ကမၻာ့ဘဏ္ အကူအညီမ်ား ရွိမေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီမႈမ်ားအၿပီး၊ ၎ႏွင့္အတူ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ား တန္းတူ ယွဥ္၍ လက္ေတြ႔မလိုက္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။

စာအုပ္က ေျပာလိုသည့္ အဓိကအေၾကာင္းအရာကို ျပန္၍ သြားရမည္ဆိုလွ်င္ လက္ရွိအိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ ႏွစ္ခုက လုပ္ေဆာင္ေနပံုမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေဘဂ်င္းႏွင့္ နယူးေဒလီက လုယက္ခိုးယူေနၾကျခင္း ဆိုသည္ထက္ ပိုမိုေျပာင္ေျမာင္မည့္ စကားအသံုးအႏႈန္း မရွိႏိုင္ေတာ့ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဇာတ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္လံုးတြင္ တ႐ုတ္က ပါဝင္ ပတ္သက္ေနေသာ္လည္း၊ အိႏၵိယကမူ လြမ္းေမာစရာ ကိုလိုနီေခတ္ အတိတ္က ဆက္ႏြယ္ခဲ့မႈမ်ား၊ အေစာ ပိုင္း လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ထြန္းစဥ္ကာလ ဆက္သြယ္မႈမ်ားမွလြဲ၍ ေျပာစရာ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနသည္။


ယခင္က ကုလသမဂၢ သံအရာရွိ တဦး ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးက ယခု
အခါ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္၍ စာေရးဝမ္း ေက်ာင္းေနၿပီး၊ ျမန္မာ၊
အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္ ႏုိင္ငံမ်ားသို႔ ခရီးလွည့္ လည္ခဲ့သည္။ သူက "ျမန္မာျပည္ႏွင့္
ပတ္သက္၍ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆိုင္ရာ သမိုင္းေၾကာင္း- ေျခရာေပ်ာက္ ျမစ္တစင္း"
အမည္ရ စာအုပ္ေရးသားခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံု။ Macmillan

Read MORE...
http://www.mizzimaburmese.com/edop/songpa/8552-2011-10-28-06-26-55.html