မုတ္သံုမိုးဦး: ငါဖန္ဆင္းမယ့္ ႏိုင္ငံ

Sunday 30 October 2011

ငါဖန္ဆင္းမယ့္ ႏိုင္ငံ

by Kyaw Thurein on Saturday, October 29, 2011 at 4:31pm

ငါခ်စ္တဲ့ ကမၻာမွာ လူသားဆိုတဲ့ ဘံုလူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးတည္းသာ သတ္မွတ္ထားတယ္။
... အဲဒီ့လူမ်ိဳးျဖစ္ဖို ့အသားအေရာင္ ကို မၾကည့္ဘူး၊
ႏွလံုးသား အေရာင္ကိုသာ ၾကည့္တယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ ရုပ္တရားထက္ နာမ္တရားကို ပိုျပီး အေလးထားတယ္။
ငါခ်စ္တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ လူမ်ိဳးတစုကို ကြက္ကြက္ကေလး ခ်စ္တဲ့စိတ္ထက္ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ကို ပိုျပီး တန္ဖိုးထားတယ္။

ငါရဲ ့ႏိုင္ငံမွာ သက္ရွိလူသားေတြ မေျပာနဲ ့။
သက္မဲ့ျမစ္ ေတြကအစ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ၾကတယ္။
ေသြးမေႏွာတဲ့ ဧရာဝတီက စပါး ေတြ သီးေပးသလို
ေသြးေႏွာတဲ့ သံလြင္ကလည္း
မေမာမပန္း ဟိုးေတာင္ေပၚက ခုန္ဆင္း
သူ ့ရဲ ့ခ်စ္ျခင္းက ငါတုိ ့အတြက္ အလင္းကို ျဖစ္ေစတယ္။
ငါခ်စ္တဲ့ ႏိုင္ငံက လူတိုင္းရဲ ့ရင္ထဲမွာ
ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုစီ ရွိတယ္။
ရင္ထဲမွာ ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုစီရွိေနလို ့
အျပင္မွာ ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုကို တည္ဖို ့ မခက္ဘူး။
ငါခ်စ္တဲ့ ကမၻာမွာ
ယဥ္ေက်းမွဳတို ့ဝတ္မွဳန္ကူးျပီး ပန္းပြင့္ေရာင္စံုတို ့ဖူးတယ္။
ငါခ်စ္တဲ့ ႏိုင္ငံထဲမွာ တည္တဲ့
ေရႊတိဂံုနဲ ခါကာဘိုရာဇီကို
တစ္ကမၻာလံုးက ယဥ္ေက်းမွဳျမင့္မားသူတိုင္း ပိုင္ဆိုင္သလို
သူတို ့ဆီမွာ တည္တဲ့
အန္ေကာဝပ္နဲ ့ ပီဆာေမွ်ာ္စင္ကို လည္း
ငါတို ့အားလံုး ပိုင္ဆိုင္တယ္။
ယဥ္ေက်းမွဳတို ့ရဲ ့ ႏွလံုးသည္းပြတ္ မွန္သမွ်ဟာ
နယ္နိမိတ္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းျပီး

စၾကာၤဝဠာ တစ္တိုက္လံုးအထိ ေမႊးတယ္။

ငါခ်စ္တဲ့ ကမၻာမွာ
ဥယ်ာဥ္တစ္ခုရွိတယ္။
အဲဒီ့ ဥယ်ာဥ္ထဲက သစ္ပင္ေတြမွာ
ဘာသာတရားတို ့ရဲ ့အဆီအႏွစ္ေတြက
သစ္သီးအျဖစ္သီးေနတယ္။
အဲဒီ့သစ္သီးေတြကို ၾကိဳက္သေလာက္ဆြတ္ယူၾက။
အဲဒီ့ ဥယ်ာဥ္ရဲ ့သစ္သီးတိုင္းဟာ ခ်ိဳျမိန္ျပီးေဆးဘက္ဝင္တယ္။
ငါခ်စ္တဲ့ ကမၻာမွာ
ပင္လယ္တစ္ခုရွိတယ္။
နာမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့စီးဆင္းလာတဲ့ ဘာသာတရားဆိုတဲ့ျမစ္ေတြဟာ
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတဲ့ ပင္လယ္မွာ ေပါင္းဆံုတယ္။
အဲဒီ့ ပင္လယ္ရဲ ့ေရစက္ေရေပါက္တိုင္းဟာ ခ်ိဳျမိန္ျပီး ေဆးဖက္ဝင္တယ္။
ငါခ်စ္တဲ့ ကမၻာမွာ
ဘုရားေတြ ပရိနိဗၺာန္ စံေပမယ့္
တရားေတြ ပရိနိဗၺာန္္ မစံေသးဘူး။
လူတိုင္းရဲ ့ရင္ထဲမွာ
ဘုရားတစ္ဆူစီရွိေနတယ္။