သည္သို႔ဆိုလ်ွင္ လွပသည့္ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ေဝးမည္မဟုတ္

by Melven Than on Saturday, December 3, 2011 at 12:25am

လူထုအေမ်ွာ္လင့္ဆံုးသည္ လက္ရွိအခင္းအက်င္းႏွင့္ လံုးဝကြဲျပားျခားနားသည့္ စစ္မွန္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္သည္။ အတုအေယာင္မဟုတ္။ ေရႊရည္စိမ္မဟုတ္။ ေခြ်းသိပ္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္။ ပြင့္လင္းထင္သာေသာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္သည္။

အႀကီးမားဆံုး ငတ္မြတ္ေတာင့္တမႈ

ယေန႔ တိုင္းျပည္သည္ အစစအရာရာ အငတ္ေဘးနွင့္ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး ႏွင့္ ဘက္စံု အငတ္ေဘးအား ႀကံ့ႀကံ့ခံေနရသည္။ အႀကီးမားဆံုးအငတ္ေဘးမွာ စစ္မွန္ေသာေျပာင္းလဲမႈအား ငတ္မြတ္သည့္ အငတ္ေဘးျဖစ္သည္။ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္းကို ငတ္မြတ္သည့္ အငတ္ေဘးျဖစ္သည္။ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္လြန္း၍ တစာစာေအာ္ေနၾကသည္။ ေမ်ွာ္မွန္းတမ္းတေနၾကသည္။

သည္ငတ္မြတ္မႈေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႔က ေထာင္က်ေနသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကား တားျမစ္ခံေနရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကား ရက္ရက္စက္စက္အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ သည္ငတ္မြတ္မႈ ေပ်ာက္မသြား။ ပို၍ပင္ငတ္မြတ္လာၾကသည္။ သည္ငတ္မြတ္မႈအား

အစိုးရသာ စစ္မွန္ေသာေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ ရပ္တန္႔ပစ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ လူထုအငတ္ေဘးသည္ အစိုးရ၏ အငတ္ေဘးအျဖစ္ မႁခြင္းမခ်န္ ယူဆထားေစခ်င္သည္။

ဖိနပ္စံုစီး၊ ထီးအမိုးမခ်န္

ေရနစ္ေသာအခါ ေကာက္ရိုးတစ္မ်ွင္သည္ပင္ အားကိုးရာအျဖစ္္ အဖိုးတန္ႏိုင္သည္။ ဆူးထဲနင္းျဖတ္ၾကေသာအခါ တစ္ဖက္တည္းေသာဖိနပ္စုတ္ေလးပင္ အေရးထားစရာျဖစ္သည္ဟု မထင္ရဲေသာ အျမင္အသိတို႔ျဖင့္ ရတတ္သမ်ွသာ ေက်နပ္ရန္ ဖန္ခဲ့ၾကသည္။ ယခု ဤသို႔ အေသးအမႊားတို႔ျဖင့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ရေသာအျဖစ္အား စြန္႔ပစ္မည္။

ေကာက္ရိုးတစ္မ်ွင္အဆင့္အား ထားပစ္ခဲ့ေတာ့မည္။ ဖိနပ္တစ္ဖက္သာ ရႏိုင္ျခင္းအားလည္း ခ်န္လွပ္ပစ္ေတာ့မည္။ အလိုခ်င္ဆံုး ႏွင့္အျဖစ္ခ်င္ဆံုးသည္ ဖိနပ္ႏွစ္ဘက္လံုးရွိခ်င္သည္။ ေရနစ္သူကို ဆယ္ေစခ်င္သည္။ တိုင္းျပည္ႏြံထဲက်ေနသည္ကို ဆႏၵရွိရွိ  ဆြဲတင္ေစခ်င္သည္။ ျပည့္ျပည့္ဝဝျဖင့္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညီညီ သြားခ်င္သည္။

ျပည္သူလူထုသည္ အလြန္တရာမွ သနားစရာေကာင္းသည္။ က်လာမည့္ ထမင္းခ်မ္းခဲေလးအား လက္ဝါးတျဖန္႔ျဖန္႔ရွိခဲ့သည္။  က်ီးလန္႔စာစားရင္း မ်က္ရည္ျဖင့္ အံႀကိတ္ခံစားခဲ့ရသည္။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္သီတစ္တန္းျဖင့္ ႏြမ္းႏြမ္းေၾကေၾကျဖစ္ခဲ့သည္။

တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေစခ်င္သည့္ စိတ္တို႔ျဖင့္ အရာရာအား ငတ္မြတ္္ျမင္မက္ခဲ့ရသည္။

သို႔ေသာ္ လက္ရွိ ငတ္မြတ္မႈသည္ ထမင္းခ်မ္းခဲမဟုတ္ေတာ့။ ျပည့္စံုေသာထမင္းဝိုင္း။ ဖြဲ႕စည္းမႈျပည့္ေသာ အိမ္တစ္အိမ္။ စစ္မွန္ေသာလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျဖစ္ထြန္းမႈၿပီးေသာ တိုးတက္သည့္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ သည္သို႔သာ လိုအပ္ၾကေတာ့မည္။ သည္ထက္ေလ်ာ့၍မရ။ ပိုသာ ပိုေစမည္ျဖစ္သည္။

လူထုသည္ အစိုးရကို မလိမ္ဖူး။ မေကာက္က်စ္ဖူး။ အႏိုင္မက်င့္ဖူးခဲ့။ ထိုနည္္းတူ အစိုးသည္လည္း လိမ္ရန္၊ ေကာက္ရန္၊ အႏိုင္က်င့္ရန္ ထပ္မံမႀကိဳးစားသင့္။ ႀကိဳးစားရန္လည္း မလိုအပ္ေတာ့ေၾကာင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္သိၾကသည္။

ကတိတည္တည္ ေရွ႕အနာဂတ္ဆီ

ယေန႔ လုပ္ေပးႏိုင္သည့္အေနအထားတြင္ရွိေန၍ လုပ္ေပးမည္ဟုလည္း ကတိေပးထားၿပီးျဖစ္သည္။ လုပ္ေပးရန္သာလိုေတာ့သည္။ ထိုကတိအတိုင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေစခ်င္သည္။

မိမိအာဏာတည္ၿမဲေရးထက္ တိုင္းျပည္တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိုသာ ေစတနာရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ရန္လိုမည္။ လုပ္ဖို႔ရာအသည္းအသန္ လုိအပ္ေနၿပီ။ လူထုေတာင့္တမႈ အထြဋ္အထိပ္ဆီသို႔ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အစိုးရအေနနဲ႔ သတိခ်ပ္ရမည္။

ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ ျပဳမူရမည္ျဖစ္သည္။ ဤလိုလိုကြ်ဲလိုလိုလုပ္ရန္ မသင့္သကဲ့သို႔ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရန္လည္း မသင့္။ ေရွ႕သိုသာ ဦးတည္မွန္ရမည္။

ဆယ္စုႏွစ္အဆက္ဆက္ ေသြးေျမက် နာက်င္ခဲ့ရသည္ထက္ ယခုလိုသမယမွာ ထပ္မံအလိမ္ခံရလ်ွင္ လူထုခံစားမႈသည္ ေသနတ္နွင့္ တန္းစီပစ္သတ္သည္ထက္ ဆိုးဝါးမည္။ အရွင္လတ္လတ္ျမွဳပ္ပစ္သည္ထက္ နာက်ည္းစက္ဆုပ္ရပါလိမ့္မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ''သြားပါ၊ ေရွ႕အနာဂတ္သစ္ဆီ သြားလိုက္စမ္းပါ''။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈယႏၲယားႀကီးအား ျပည္သူႏွင့္တစ္သားတည္းလည္ပတ္ၿပီး ''ေမာင္းႏွင္ပစ္လိုက္စမ္းပါ''ဟု ဆိုခ်င္သည္။ အားေပးခ်င္သည္။ အားကိုးခ်င္သည္။ ဝိုင္းဝန္းတြန္းေပးခ်င္သည္။ သည္သို႔ဆိုလ်ွင္ လွပသည့္ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ေဝးမည္မဟုတ္။

(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ လတ္တေလာရပ္တည္လုပ္ကိုင္ေနမႈအား ေထာက္ခံသည္။ ဟီလာရီကလင္တန္ ၏ ခရီးစဥ္အား အေကာင္းဘက္ကျမင္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သမၼတျဖစ္ရန္၊ ဝန္ႀကီးျဖစ္ရန္ႀကိဳးစားေနျခင္း မဟုတ္။ လူထုအက်ိဳး၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္သာ အသက္၊ေသြး၊ေခြ်း၊ ဂုဏ္သိကၡာတို႔အား ရင္းးႏွီးလုပ္ေဆာင္ေနျခင္းဟု ျမင္သာၾကၿပီျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလည္း ထိုသို႔ရပ္တည္ရန္ လိုသည္။

 လမ္းပြင့္ေနၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုလမ္းအား ဦးတည္ခ်က္မွန္မွန္ျဖင့္ ေလ်ွာက္သြားရန္သာ လိုေတာ့သည္)