သတိသပၸစဥ္ကို နိုးထထားနိုင္ျခင္း မရွိသည့္အခါ ျမင္ေနလွ်က္ကန္းေနတတ္ျပီး ထိကိုင္ေနပါလွ်က္
ထိုထိကိုင္ျခင္းကို မခံစားတတ္နိုင္မွန္း တျဖည္းျဖည္းသိလာတ့ဲေနာက္မွာေတာ့ အရာရာက
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေနာက္က်ေစခ့ဲပါတယ္။
ေရွ႕သို႔ဆိုသည့္စိတ္ျဖင့္ အျပင္းႏွင္ေနပါေသာ္လည္း အခ်ည္းအနွီး။ အသည္းအသန္ၾကိဳးစားျပေနပါ
ေသာ္လည္း အရာထင္မႈမ့ဲမည္။ မမ့ဲသည္တိုင္ တစ္ဆင့္ျခင္းတက္လွမ္းရာမွာ ေပါက္ေရာက္ေအာင္ျမင္မႈ
ေႏွးေကြးေစမွာကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္အသိေနာက္က်ခ့ဲျပန္သည္။
သည္ထက္မက ရသင့္ရထိုက္ေသာ ၊ ေသခ်ာပါက္ ပိုင္ဆိုင္သင့္ေသာ ရမွတ္မ်ားပါ လက္လြတ္ခ့ဲရမွန္း
နားလည္လာသည္။
ဘယ္လိုဆိုဆို ကြ်န္ေတာ္ သိသိသာသာေနာက္က်သြားခ့ဲျပီ။ ေနာက္က်ျခင္းဆိုသည့္စကားလံုးထက္
ဆံုးရႈံးျခင္းဆိုသည့္ နာၾကင္ခံစားမႈစိတ္ဒဏ္ရာ၊ ရုပ္၀တၳဳပိုင္းဆိုင္ရာ လစ္ဟာလစ္လပ္မႈတို႕အား
လက္ေတြ႕က်က် ပိုိင္ေစခ့ဲျပန္သည္။ ဆိုးစြ။
No comments:
Post a Comment