ကဗ်ာနဲ ့ခံစားမႈ
ခ်စ္ျပီးမွေတာ့
အနူးညံံ့ဆံုး မိန္းမၾကမ္း
တေယာက္ရဲ ့ရင္ခြင္ဟာ
ငါ့အတြက္
ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာအလား။
တေန ့မွာ
ေရာ္ရြက္၀ါတုိ ့ရဲ ့
တမ္းခ်င္းကို
ဖရုသဂီတဆန္ဆန္
၀ိုင္းဖဲြ ့သီဆိုၾကလိမ့္မယ္။
ဒါေပမဲ့.....မင္းနဲ ့ငါ
ကႏၱာရ ဆူးခ်ဳံေတြလို
က်င့္သံုးခဲ့ၾက။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ
ေနာက္ဆံုးရဲ ႔အဆံုးသတ္မွာ
ဒုိ ့................
ဂူတလံုးထဲမွာ အတူပုန္းဖို ့
ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပီပဲ။ ။
အထက္ပါကဗ်ာေလးကို က်ေနာ္ေရးခဲ့တာၾကာပါျပီ။သုံးႏွစ္ေလာက္ရွိခဲ့ျပီ။ဟုိလွန္္ဒီေလွာနဲ႕ေခ်ာင္က်
က်က်တစ္ေနရာကေနျပန္ေတြ႕လို႕ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာေရာ က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာေရာ က်ေနာ္ဝင္ထားတဲ့
နင္းဆိုဒ္ေတြမွာေရာ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။နားလည္သေဘာက်ႏွစ္ခ်ိဳက္သူအခ်ိဳ႕
ရွိသလို နာမလည္သူမ်ားလည္းရွိပါတယ္။တခ်ိဳ႕ကေတာ့နားမလည္တဲ့အျပင္ ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္
ဖ်ာဆိုတာ ဘုရားရွင္ထိုင္ေတာ္မူတဲ့ပလႅင္ျဖစ္လို႕ဗုဒၶဘာသာဝင္မွန္ရင္ ဒီလိုမေရးသင့္ပါဘူးလို႕ေျပာသူ
ကလည္း ေျပာလာပါတယ္။အဲ့ဒိလိုေျပာကတည္းက က်ေနာ့္စာကိုသူဖတ္တယ္ဆိုတာ သိတဲ့အတြက္
ဝမ္းသာရပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လဲြမွားစြာနားလည္မႈနဲ႕ ခံစားမႈမ်ိဳးကိုမျဖစ္ေစခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္းနဲ႕က်
ေနာ့္ရဲ႕ကဗ်ာေပၚခံစားပုံ နားလည္ပုံဖဲြ႕ဆိုပုံေလးေတြကို အနည္းငယ္တင္ျပခ်င္တဲ့အတြက္ ကဗ်ာခံစားမႈ
ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး အထက္ပါကဗ်ာေလးကိုခံစားျပခ်င္ပါတယ္။အမွန္ကေတာ့ဒီကဗ်ာေလးကိုဝတၳဳ
ေရးဖို႕ဇာတ္လမ္းအတိုေလးအေနနဲ႕ခဏအတိုေကာက္ေရးမွတ္ထားတာပါ။အခြင့္မသာေသးလို႕ကဗ်ာ
ကေန ဝတၳဳအဆင့္ထိမေရာက္နိုင္ခဲ့ေသးတာပါ။
၁။
အနူးညံံ့ဆံုး မိန္းမၾကမ္း
တေယာက္ရဲ ့ရင္ခြင္ဟာ
ငါ့အတြက္
ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာအလား။
အဲ့ဒိအပိုဒ္မွာ ေကာင္ေလးကသူ႕ခ်စ္သူကို အႏူးညံ့ဆုံးမိန္းမၾကမ္းလို႕သုံးႏႈန္းထားပါတယ္။ေကာင္မ
ေလးက ေကာင္ေလးထက္အနည္းငယ္အသက္ၾကီးပါတယ္။ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးကို သဝန္
တိုျပီး ဟိုမသြားရဒီမသြားရ၊ဟိုလူနဲ႕မေပါင္းရ ဒီလူနဲ႕မေပါင္းရစသည္ျဖင့္အျမဲတန္းခ်ဳပ္ခ်ယ္ေလ့ရွိပါ
တယ္။ေကာင္ေလးကလည္း ဂ်စ္ကန္ကန္ေပကပ္ကပ္ဆိုေတာ့ ျပႆနာေတြမၾကာမၾကာျဖစ္ပါတယ္။
ျဖစ္တိုင္းလဲ ေကာင္ေလးပဲခံေနရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္အႏူးညံ့ဆုံးမိန္မၾကမ္းလို႕သတ္မွတ္လိုက္တာပါ။
ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာဆိုတာ သိၾကားမင္းထိုင္တဲ့ပလႅင္ပါ။ဘုရားထိုင္တဲ့ပလႅင္မဟုတ္ပါဘူး။
အဲ့ဒိပလႅင္က ေက်ာက္ဖ်ာၾကီးဆိုေတာ့ မာေက်ာပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ျမဆိုေတာ့ တန္ဖိုးၾကီးမားတယ္၊
ထယ္ဝါတယ္၊ခံ့ညားတယ္၊အတိုင္းထက္အလြန္ခမ္းနားတယ္။ေကာင္မေလးရဲ႕ရင္ခြင္ကို အဲ့ဒိေက်ာက္
ဖ်ာဆိုတဲ့ပလႅင္ၾကီးနဲ႕တင္စားလိုက္တာပါ။ပလႅင္မွာထိုင္သူဟာ တန္ခိုးစြမ္းအားၾကီးမားတဲ့သိၾကားမင္း
ျဖစ္သလို ရင္ခြင္မွာခိုဝင္သူေကာင္ေလးဟာလဲ အလိုလိုေနရင္းစြမ္းအားေတြတိုးပြားလာသလိုခံစား
ရေၾကာင္းေရးဖဲြ႕ထားတာပါ။
တေန ့မွာ
ေရာ္ရြက္၀ါတုိ ့ရဲ ့
တမ္းခ်င္းကို
ဖရုသဂီတဆန္ဆန္
၀ိုင္းဖဲြ ့သီဆိုၾကလိမ့္မယ္။
ေကာင္ေလးနဲ႕ေကာင္မေလးက ရုပ္ရည္အားျဖင့္လဲ အသင့္တင့္သာရွိၾကသူေတြပါ။ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္လဲ
ထူးထူးျခားျခားမဟုတ္ပါဘူး။သူလိုကိုယ္လို သာမညခ်စ္ၾကသူေတြပါ။သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ဇာတ္
လမ္းဟာ ဘာခမ္းနားထည္ဝါမႈမွမရွိပါဘူး။ေကာင္ေလးကဆင္းရဲတယ္။ေကာင္မေလးကခ်မ္းသာ
တယ္။ေကာင္ေလးကအသက္ငယ္တယ္။ေကာင္မေလးက နည္းနည္းအသက္ပိုၾကီးတယ္။ေကာင္ေလး
ကေတာ့ၾကီးမားတဲ့ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုကိုေလ်ာက္လွမ္းေနတယ္၊ေရာက္လုေရာက္ခင္လည္းျဖစ္ေနျပီ။
ေကာင္မေလးကေတာ့ဘာရည္မွန္းခ်က္ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွမရွိပါဘူး။သူ႕မွာက ပစၥည္းဥစၥာျပည့္စုံျပီး
သားပဲေလ။သူူတို႕ဟာ မထင္မွတ္ပဲတဒဂၤအတြင္းမွာ ေတြ႕ျပီးခ်စ္ၾကိဳက္သြားတယ္။ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ေန႕
မွာပဲ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းအတူေနထိုင္လိုက္ၾကတယ္။
အဲ့ဒါကိုပဲေကာင္မေလးဘက္ကသူေတြက ေကာင္ေလးကိုပိုင္းလုံးလို႕သတ္္မွတ္
တယ္။ေကာင္ေလးဘက္က သူေတြကလည္းေကာင္မေလးကိုစီးပြားေရးသမားဆိုေတာ့တြက္ကိန္းနဲ႕
လုပ္ခ်သြားလိုက္တာလို႕ေျပာဆိုၾကတယ္။အဲ့ဒါကိုပဲ ေရာ္ရြက္ဝါလို႕တင္စားလိုက္တယ္။
ခုျမင္ခုၾကိိဳက္ခုုလိုက္ဆိုေတာ့လဲ ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္နဲ႕ဇရက္ေတာင္ပံက်ဳိးးစသည္ေျပာဆိုၾကမယ္။
အတင္းတုတ္ၾကမယ္ေပါ့။အဲ့ဒါကိုပဲ ဖရုသဂီတဆန္ဆန္ဝိုင္းဖဲြ႕သီဆိုၾကလိမ့္မယ္လို႕ေရးထားတာပါ။
ဒါေပမဲ့.....မင္းနဲ ့ငါ
ကႏၱာရ ဆူးခ်ဳံေတြလို
က်င့္သံုးခဲ့ၾက။
ကႏၱာရဆူးပင္ေတြဟာ ေနရာတိုင္းမွာမေပါက္ပါဘူး။ေနရာေရြးပါတယ္။ေနာက္ျပီးအဲ့ဒိအပင္ေတြထဲကို
တိုးဝင္သြားတဲ့လူဟာ အဆူးစူးခံရပါလိမ့္မယ္။ေကာင္ေလးနဲ႕ေကာင္မေလးဟာ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူ
ကိုမွအလြယ္တကူခ်စ္ၾကိက္ခဲ့ျခင္းမရွိပဲ သူတို႕အခ်င္းခ်င္းေတြ႕မွခ်စ္ၾကိဳက္သြားၾကတယ္။အခုလဲသူ
တို႕ႏွစ္ဦးၾကားကိုဝင္တဲ့သူဟာ နာၾကင္မႈတစ္ခုခုကိုသာရသြားလိမ့္မယ္လို႕ဆိုတာပါ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ
ေနာက္ဆံုးရဲ ႔အဆံုးသတ္မွာ
ဒုိ ့................
ဂူတလံုးထဲမွာ အတူပုန္းဖို႔
ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျပီပဲ။ ။
ဒါေလးကေတာ့ရွင္းပါတယ္။သူတို႕ၾကားကိုဝင္တဲ့သူဟာ ဒဏ္ရာအနာတရခံစားသြားရတာဟာ အျခား
ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။သူတို႕ဟာ တသက္တာလက္တဲြဖို႕ဆုံးျဖတ္လိုက္ျပီျဖစ္တဲ့အတြက္
ၾကားလူေတြရဲ႕ေျပာစကားေတြနားေယာင္ေနမွာမဟုတ္ဘူးလို႕ ခံစားတင္ျပထားတာပါ။
၂။
အနူးညံံ့ဆံုး မိန္းမၾကမ္း
တေယာက္ရဲ ့ရင္ခြင္ဟာ
လူငယ္တစ္ေယာက္က သူရပ္သူရြာ သူဇာတိေျမကို တိုင္တည္ျပီး စကားေျပာေနတယ္။လူငယ္ေလး
ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ဇာတိေျမမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ နိမိတ္ပုံျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္လည္းထြန္းကားတယ္။
ေကာင္းမြန္တဲ့ေရခံေျမခံနဲ႕လွပတဲ့ရႈခင္းေတြလည္းရွိတယ္။ေရႊေငြနဲ႕ေက်ာက္သံပတၱျမားလည္းေပါမ်ား
တယ္။သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ ရာသီဥတုလည္းရွိတယ္။ဆန္စပါးနဲ႕ေကာက္ပဲသီးႏွံလည္းအ
ထြက္ေကာင္းသလို ကၽြန္းသစ္၊ေရႊျဖဴေရႊမဲစသည္ေတြဟာလည္း ေနာင္လာေနာက္သား စားမကုန္
ေအာင္ေပါမ်ားတယ္။သူ႕ရဲ႕ဇာတိေျမမွာထြက္သမွ်ပစၥည္းေတြဟာ သူတို႕ဇာတိေျမဖြားညီအကိုမ်ားအ
တြက္ စားမကုန္ေသာက္မကုန္ေအာင္ရွိျပီးသားလို႕ခံစားရတယ္။ဒါေပမဲ့ ဒီအရာေတြအားလုံးကို
ဘယ္သူမွေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားသုံးလို႕မရေတာ့ေအာင္ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ စနစ္ၾကီးတစ္ခုကလည္းရွိ
ေနတယ္။အဲ့ဒါကိုပဲ အႏူးညံ့ဆုံးမိန္းမၾကမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခြင္လို႕ဖဲြဆိုလိုက္တယ္။
ငါ့အတြက္
ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာအလား။
ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲမႈေတြနဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနပါေစ၊ဘယ္လိုစနစ္ဆိုးကပဲ တိုက္ခိုက္ဖ်က္စီးေနပါေစ
ဘယ္ရပ္ဘယ္ရြာဘယ္ေဒသဘယ္တိုင္းနိုင္ငံကိုမွသူ႕ရပ္သူ႕ရြာသူ႕ဇာတိေျမေလာက္တန္ဖိုးထားႏွစ္သ
က္ျခင္းမရွိပါဘူးတဲ့။သူ႕ရဲ႕ဇာတိေျမမွာ လူျဖစ္ရတဲ့အတြက္ သူအျမဲတန္းဂုဏ္ယူေနပါတယ္တဲ့။
တေန ့မွာ
ေရာ္ရြက္၀ါတုိ ့ရဲ ့
တမ္းခ်င္းကို
ဖရုသဂီတဆန္ဆန္
၀ိုင္းဖဲြ ့သီဆိုၾကလိမ့္မယ္။
ေကာင္ေလးဟာ စနစ္ဆိုးၾကီးတစ္ခုရဲ႕ဖ်က္ဆီးနွိပ္စက္ခံေနရတဲ့သူ႕ကိုယ္သူနဲ႕သူ႕ရဲ႕ဇာတိေျမကမၻာ့အလည္မွာ
မဝင့္ထည္နိုင္တဲ့အတြက္ ေရာ္ရြက္ဝါလို႕တင္စားလိုက္ျပန္တယ္။တနည္းအားျဖင့္ စနစ္ဆိုးၾကီးကိုတိုက္ဖ်က္ေန
တဲ့သူကိုယ္တိုင္နဲ႕သူ႕ရဲ႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြဟာ အျမဲတန္းအညၾတအျဖစ္နဲ႕အသက္ေသြးေခၽြးေတြကိုေပးဆပ္
ေနၾကတယ္။အဲ့ဒိလိုေပးဆပ္ရင္းနဲ႕ပဲ သူတို႕ရဲ႕ရင္ထဲကစကားေတြကို စနစ္ဆိုးၾကီးရဲ႕ပိုင္ရွင္ေတြက
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတုံ႕ျပန္ဆက္ဆံေျပာဆိုေနလိမ့္မယ္။ကဲ့ရဲ႕ရႈံခ်ပစ္တင္ေနလိမ့္မယ္။သူတို႕ကိုလူဆိုးစာရင္းထဲ
အေရာက္ပို႕ၾကလိမ့္မယ္တဲ့။
ဒါေပမဲ့.....မင္းနဲ ့ငါ
ကႏၱာရ ဆူးခ်ဳံေတြလို
က်င့္သံုးခဲ့ၾက။
စနစ္ဆိုးၾကီးရဲ႕ပိုင္ရွင္ေတြက သူတို႕ကိုဘယ္လိုပဲ ဖ်က္ဆီး ေနွာင့္ရွက္သတ္ျဖတ္ျပီးနိုင္ထက္ကလူျပဳ
ေနပါေစ ေတာင့္ခံထားမယ္။လူသာေသရင္ေသမယ္ ယုံၾကည္ခ်က္မေသဘူး…လို႕သူကဆိုပါတယ္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ
ေနာက္ဆံုးရဲ ႔အဆံုးသတ္မွာ
ဒုိ ့................
ဂူတလံုးထဲမွာ အတူပုန္းဖို ့
ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပီပဲ။ ။
ေခါင္းစဥ္က ခ်စ္ျပီးမွေတာ့ (ဒီတိုင္းဒီေျမဒီေရနဲ႕ဒီလူေတြကိုခ်စ္ျပီးမွေတာ့)ဆိုတာကို ေရာေပါင္းျပီးေတာ့ သူနဲ႕သူ႕ရဲ႕ေမြးရပ္ဇာတိေျမ(သို႕)သူ႕ရဲ႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္ေတြဟာ ဒီစနစ္ၾကီးကို ဒီေျမမွာပဲဒီလူေတြနဲ႕အတူတိုက္ရင္း
ေသလဲအတူ ေနလဲအတူ ညီညီညြတ္ညြတ္ ဒီစနစ္ဆိုးၾကီး မေပ်ာက္မျခင္း
မပ်က္မစီးမျခင္း ေရွ႕ဆက္ခ်ီတက္မယ္လို႕ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္
ေနာက္မဆုတ္ေၾကးလို႕ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
၃။
အနူးညံံ့ဆံုး မိန္းမၾကမ္း
တေယာက္ရဲ ့ရင္ခြင္ဟာ….
ကမၼ႒ာန္းတရားကို စီးျဖန္းပြားမ်ားဆဲျဖစ္ေသာ ေယာဂီတစ္ဦး၏ တည္ျငိမ္မႈသမာဓိစိတ္အစဥ္ကို
ျဖတ္သမ္း၍ ဝိတက္သည္ မင္းမူလာ၏။ထို႕ေၾကာင့္ဝိတက္သည္ သူ၏အလုပ္ျဖစ္ေသာ ဟိုဟို ဒီဒီ
စဥ္းစားျခင္းေတြးေခၚျခင္းအလုပ္ကို ဆက္လုပ္၏။ငါသည္ရခဲလွေသာ လူ႕ဘဝကိုၾကီး ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္
ရရွိခဲ့ေပျပီ။လူ႕ဘဝသည္ ျမိဳ႕လယ္မွ ကားမွတ္တိုင္တစ္ခုႏွင့္တူ၏။၄င္းမွတ္တိုင္သို႕
လိုင္းေပါင္းစုံကားမ်ားေရာက္သည္ျဖစ္၍ လိုရာသြားနိုင္သကဲ့သို႕ရခဲလွစြာ ငါ့ဘဝလူ႕
အျဖစ္သည္လည္း နတ္ျပည္ေျခာက္ရြာသို႕ေသာ္လည္းေကာင္း၊ျဗဟၼာ့အိမ္ရာ ဆယ့္ေျခာက္ေနရာသို႕
ေသာ္လည္းေကာင္း လိုရာတက္လွမ္း အခြင့္လမ္းလည္းရွိ၏။ထိုသို႕လူ႕ဘဝ လူ႕ဌာနသို႕ ရရွိ ေရာက္ရွိ
ရသည္အျပင္ ကံထူးလွစြာ ျမတ္ဘဂဝါ၏ ပြင့္ရာကာလ တိုးခဲ့ရ၍ ထပ္ေလာင္းကံၾကမၼာ ထူးခဲ့ပါ၏။
ထို႕ျပင္တဝ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ သာသနာေရာင္ဝါ ထြန္းလင္းပါတဲ့ တိုင္းရပ္ဌာနီ ျမန္မာျပည္ၾကီးမွာလည္း
လူျဖစ္ခြင့္ရခဲ့ပါရဲ႕။ဒါေပမဲ့လည္း ငါတန္ဖိုးထားျမတ္နိုးလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ အစုဟာျဖင့္
ဆံပင္၊ေမႊးညင္း၊ေျခသည္း၊လက္သည္း၊သြား၊အရည္ စသည္ျဖင့္အႏွစ္သာရမဲ့လွစြာေသာ သုံးဆယ့္
ႏွစ္ေကာ႒ာသ အစုမွ်သာျဖစ္ပါတကား။ေရ၊မီး၊မင္း၊ခိုးသူ၊မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူဟု ဆိုအပ္ေသာ
ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးသည္လည္း အခြင့္သာတိုင္း ဒုကၡေပးဖို႕ေစာင့္ၾကည့္ခံေနရသည့္ ဘဝၾကီးပါလား။
ဆယ့္တစ္ပါးေသာမီးတို႕သည္၏ စကၠန္႕မျခားေလာင္ကၽြမ္းသတ္ျဖတ္ျခင္းကိုလည္းခံေနရပါသလား။
စသည္ စသည္ျဖင့္ေယာဂီ၏ ဝိတက္အစဥ္ျဖစ္ေပၚမႈကိုေစာင့္ၾကည့္သုံးသပ္ခ်က္ကိုပင္ အႏူးညံ့ဆုံး
မိန္းမၾကမ္းဟု မွည့္ေခၚလိုက္သည္။တစ္နည္းအားျဖင့္ ေယာဂီသည္ သူ၏သုခ ဒုကၡေရာျပြန္းေသာ
ဘဝကို အႏူးညံ့ဆုံးမိန္းမၾကမ္းဟု ကဗ်ည္းထိုးလိုက္၏။
ငါ့အတြက္
ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာအလား။
၄င္းေယာဂီသည္ မိမိကိုယ္တိုင္တရားမရေသးသည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ဤခႏၶာအစုသည္ အပုတ္
ေကာင္အား ရုပ္ေဆာင္ထားျခင္းမွ်ျဖစ္သည္ဟု သုတမယဥာဏ္၊စိႏၱာမယဥာဏ္တို႕ျဖင့္
သိ၏။သို႕ေသာ္ ဘာဝနာမယဥာဏ္ျဖင့္ကားမသိေသး။သူ၏အသိသည္ စစ္မွန္ေသာအသိမဟုတ္
ေသး။ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္အားသူျမတ္နိုး၏။ႏွစ္သက္၏။အဖိုးအနဂၣထိုက္တန္လွေသာ ငါ၏
ခႏၶာကိုယ္ပါလား ဟု ေယာဂီ၏စိတ္အစဥ္သို႕ ေရွ႕ရႈထင္လာ၏။
တေန ့မွာ
ေရာ္ရြက္၀ါတုိ ့ရဲ ့
တမ္းခ်င္းကို
ဖရုသဂီတဆန္ဆန္
၀ိုင္းဖဲြ ့သီဆိုၾကလိမ့္မယ္။
ေယာဂီသည္ အရိယာမျဖစ္ေသးသူ ပုထုဇဥ္အားလုံး၏ ဘဝသည္ ပါရမီအေထာက္အပံ့နည္းလြန္းလွ
ေသး၏။အားနည္းလွေသာအသိတရားေလးသာရွိေသးသည္ျဖစ္ရကား ေရာ္ရြက္ဝါေလးမ်ားႏွင့္တူ
ဘိ၏ ဟု ထပ္မံသုံးသပ္္၏။၄င္းပုထုဇဥ္မ်ား၏ ဆႏၵအမ်ိဳးမ်ိဳး၊တဏွာအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ရာဂအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႕
အား တမ္းခ်င္းအျဖစ္ျမင္မိ၏။၄င္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာတမ္းခ်င္းမ်ားကို တမ္းတေနသူ ပုထုဇဥ္မ်ားအား ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးသည္လည္းေကာင္း၊ကံ စိတ္ ဥတု အာဟာရ ဟုဆိုအပ္ေသာအေၾကာင္းမ်ား
သည္လည္း ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးေနၾကေပလိမ္မည္။
ဒါေပမဲ့.....မင္းနဲ ့ငါ
ကႏၱာရ ဆူးခ်ဳံေတြလို
က်င့္သံုးခဲ့ၾက။
ေယာဂီသည္ သူ၏ရုပ္ႏွင့္နာမ္အား သူကိုယ္တိုင္လက္ညိွဳးထိုး၍ျပန္ေျပာလိုက္သည္။’’ဘုရားေတြဘယ္
ေလာက္ပြင့္ခဲ့ ပြင့္ခဲ့၊တရားဓမၼေတြဘယ္ေလာက္ပင္ ေဟာေဖာ္ညႊန္ၾကား ျပသမည္ ဆရာသမား
ေကာင္းမ်ားရခဲ့ရခဲ့ ငါ့တို႕ကေတာ့ အေရွာင္အတိ္မ္း ဂ်က္စီဂ်ိမ္းလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္လဲ ဂဂၤါဝါဠဳ
သဲစုမက ပြင့္ေတာ္မူခဲ့သည့္ ဘုရားအဆူဆူ ခၽြတ္ေတာ္မူခဲ့ပါေသာ္လည္း ကၽြတ္တမ္းမဝင္ခဲ့တာ မဟုတ္
္လား ‘’ဟု။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ
ေနာက္ဆံုးရဲ ႔အဆံုးသတ္မွာ
ဒုိ ့................
ဂူတလံုးထဲမွာ အတူပုန္းဖို ့
ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပီပဲ။ ။
ထိုသို႕ ဟုိဟိုသည္သည္ ေတာေတြး ေတာင္ေတြး ေတြးေတာေနစဥ္ မွာပင္ ေယာဂီ၏စိတ္ထဲတြင္ဖ်တ္
ခနဲ သိလိုက္သည္က ‘’ေအာ္ ငါတရားထိုင္ေနရင္း ဟုတ္သေယာင္ေယာင္ေလွ်ာက္ေတြးေနတာဟာ
ဝိတက္ အဖ်က္ဝင္တာပါလား ‘’ဟူ၍။ထို႕ေၾကာင့္ေတြးလက္စ အေတြးစမ်ားကို ေမ့ေပ်ာက္ထားျပီး
ေရွ႔ဆက္အားထုတ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္ လို႕ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တရားကိုခ်စ္တဲ့
အတြက္ တခ်ိန္မွာ အသိတရားသည္သာေအာင္ျမင္ရာလို႕ပန္းတိုင္ျပဳခဲ့သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊မေသခင္
စပ္္ၾကားတရားထူးမ်ားကို ခံစားျပီး ဂူသြင္းသျဂႋဳဟ္တဲ့အခါ တရားပါအပါျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့
ဆႏၵမြန္ေလးရွိေနတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ တဲ့။
၄။
ခ်စ္ျပီးမွေတာ့ ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို က်ေနာ္၏ႏွလုံးသားႏွင့္အနီးစပ္ဆုံးျဖစ္သည့္ ႏွလုံးသားေရး
ရာရႈေထာင့္၊ဇာတိမာန္ရႈေထာင့္၊ဓမၼေရးရာ ရႈေထာင့္တို႕မွ ခံစားၾကည့္မိခဲ့သည္။၄င္းကဗ်ာေလးအား က်
ေနာ္၏ခံစားမႈသည္ မလုံေလာက္ေသးဟု ဆို၍ရနိုင္သလိုခ်ဲ႕ကားလြန္းလွသည္ဟုလည္းေျပာနိုင္သည္။
ကဗ်ာကို အစကနဦးတည္ထြင္ဖန္တီးခဲ့ၾကေသာ ကဗ်ာဘိုးေအဆိုသူမ်ားသည္ပင္လွ်င္ ကဗ်ာ၏
အဓိပၸါယ္ကို တခမ္းတနားမဖြင့္ဆိုခဲ့ၾက။က်ေနာ္မေလ့လာမိခဲ့သည္လည္းျဖစ္နိုင္သည္။ကဗ်ာႏွင့္ပတ္
သက္၍ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ဟူ၍ ကဗ်ံ ဗႏၶတီတိ ကဝိ၊ကဝိေနာ အဗၺံ ကဗ်ံ ဟူေသာ အလြယ္စကားရပ္
ေလးမွ်သာ။ကဗ်ာကို
ေရးဖဲြသူျဖစ္တဲ့အတြက္ ပညာရွိ၊ပညာရွိကဖဲြ႕ဆိုတဲ့အတြက္ ကဗ်ာ
ဟုအဓိပၸါယ္ရ၏။ယုတၱိက်က် ေဝဘန္ဆန္းစစ္ပါက လုံးဝမျဖစ္နိုင္ေတာ့၍ အထူးတလည္
ဆက္ေျပာစ
ရာပင္မလိုေတာ့။ေဟာင္းႏြမ္းသြားေသာ အယူအဆေလးတခုမွ်သာ။ကဗ်ာကို အေကာင္အထည္ျဖင့္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပဳ၍မရနိုင္ေသာ္လည္ အေငြ႕အသက္ကိုဖမ္းဆုပ္၍ မွန္းဆရလွ်င္ စာေပအဖဲြ႕အႏဲြ႕
မ်ားစြာထဲက တမ်ိဳးဟုပင္ ေျပာနိုင္လိမ့္မည္။
ဒီထက္ ထပ္ခ်ဲ႕ရလွ်င္ က်ေနာ့္အျမင္အရ ကဗ်ာသည္ ရုပ္နာမ္မဲ့ေသာ၊ပရမတ္မဆန္ေသာ ပညတ္တစ္
မ်ိဳးမ်ိဳးအျဖစ္ျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္တစ္ရပ္ကို ထန္းေဆာင္ေနသည္။၄င္းတာဝန္တစ္ရပ္
ႏွင့္အတူ သမိုင္းကိုကဗ်ည္းထိုးေနသည္။၄င္းတာဝန္တစ္ရပ္နဲ႕အတူ ဂဂၤါမွသည္ ဧရာဝတီအထိ စုန္ဆန္ခ်ီတက္ရုန္းကန္ေနသည္။သူသည္ အေျပာင္းအလဲကိုခ်စ္သည္။သူစီးဆင္းခဲ့ေသာ ဂဂၤါသည္ ပ်က္ဆီးသြားခဲ့ေပျပီ။ဧရာဝတီကေတာ့ ဆက္လက္ရုန္းကန္ဆဲ။ ဂဂၤါလိုအျဖစ္မခံဖို႕လဲ သတိကိုၾကီးစြာထားသည္။ထို႕ေၾကာင့္ဂဂၤါသည္ ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ေပမဲ့ ဧရာဝတီသည္ ကဗ်ာ၏မိခင္ၾကီးပင္ျဖစ္၍ေနေပျပီ။ထို႕ေၾကာင့္ေတာ္လွန္ေသာကဗ်ာကို ဖ်က္ဆီးဖို႕အတြက္ ဧရာဝတီကိုခုတ္ထစ္ေနၾကေပျပီ။တုတ္ေႏွာင္ေနၾကျပီ။ဥပေဒမဲ့တရားစီရင္ေနၾကေပျပီ။ထို႕သို႕ရတက္မေအးဖြယ္သမိုင္းျဖတ္သန္းမႈမ်ားႏွင့္အတူ ကဗ်ာသည္ရင့္က်က္လာ၏။သို႕ေသာ္ သူ၏ရင့္က်က္မႈသည္ ဇရာေထာင္းသြားျခင္းမဟုတ္ ။ပ်ိဳျမစ္လာျခင္းျဖစ္၏။
ေရွးယခင္က ကဗ်ာကို သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္က အုပ္စိုး၏။ထို႕ေၾကာင့္ကဗ်ာသည္ လြတ္လပ္မႈကိုရွာ
သည္။သို႕ေသာ္မေတြ႕ခဲ့။အဓိပၸါယ္ႏွစ္ခြမထြက္ရဲ။ဝိရုဒၶတၳႏၱရေဒါသ(အဓိပၸါယ္ႏွစ္ခြထြက္လွ်င္ သင့္ေသာ
စာေပအျပစ္)ဆိုတာၾကီးကို ေၾကာက္လန္႕ခဲ့ရသည္။အဓိပၸါယ္ေလးပိုပိုသာသာေရးဖဲြ႕မိျပန္လွ်င္လည္း
အဓ်တၳေဒါသဆိုတာၾကီးက မ်က္ေစာင္းတခဲခဲနဲ႕မို႕မလြတ္လပ္နိုင္ခဲ့။သို႕ေသာ္ကဗ်ာကေတာ့သူ႕
အလုပ္သူလုပ္ရင္း ဆက္လက္ရုန္းကန္ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနဆဲ။ ေခတ္ေတြလဲေျပာင္းလာ၏။ စနစ္ေတြလဲေျပာင္းလာ၏။လႊတ္ခ်ခံလိုက္ရေသာ ေခတ္စနစ္မ်ားတြင္ ကာရံႏွင့္သက္ဦးဆံပိုင္၊ျပီးေတာ့ ေဒါသအဖုံဖုံ အားလုံးေရစုန္ေမ်ာသြားၾကသည္။ထို႕ေၾကာင့္ကဗ်ာကိုခ်စ္သူအားလုံးက အဓိပၸါယ္ကိုမေဖာ္မွ၊မေပၚမွပိုမိုၾကိဳက္ႏွစ္သက္လာၾကသည္။သက္ဦးဆံပိုင္စနစ္သည္ ေခတ္၏တြန္းထုတ္မႈေၾကာင့္ေဘးသို႕ေရာက္ရင္းေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ျပီထင္ရေသာ္လည္း အဝတ္လဲ၍တဖန္
ဟန္ပန္တမ်ိဳးျဖင့္သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနျပန္၏။၄င္းကိုလည္းကဗ်ာကပင္ဆက္လက္ေတာ္လွန္ေနလိမ့္ဦးမည္။
ယခင္က ကဗ်ာကိုအဓိပၸါယ္ျပန္ဆိုျခင္း၊စကားေျပေရးသားျခင္းသည္ ပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေသာ္
လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ ကဗ်ာအဓိပၸါယ္ကိုေရးသားျခင္း(သို႕)ကဗ်ာခံစားခ်က္ကို ဖြင့္ဟလိုက္ျခင္းသည္
ျပာက်သြားေသာ အရာဝတၳဳႏွင့္တူလွ၏။မည္သို႕ပင္ဆိုေစ …က်ေနာ္ခံစားခ်က္ေလးမ်ားကို
အားေပးဖတ္ရႈသူမ်ားအတြက္တစုံတရာက်န္ရွိပါကက်ေနာ္၏ႏွလုံးသားကိုမီးပုံရိႈလိုက္ရက်ိဳးနပ္ေပ
သည္ဟု ခံစားရပါသည္။
နန္းရွင္
၀၈။၁၆။၁၁။
No comments:
Post a Comment